door Veerle Schaltin | jun 16, 2020 | Blog
‘Schrijven is meer dan leven. Het is je bewust zijn van het leven.’
Anne Morrow Lindbergh
Ik probeer te wennen aan het nieuwe normaal: de mondmaskers, de meter en half afstand, de plastiek schermen in de winkels, de wachtrijen, de bubbels, de online discussies, de angst die in onze maatschappij is geslopen,…
Het kost me veel energie. Het is niet wat ik bij het begin van deze crisis voor ogen had over de mooiere wereld waarnaar we zouden evolueren.
Diep in me weet ik dat deze fase een stap is in de transitie naar die mooiere wereld. Een roep om geduld en vertrouwen. Een uitnodiging om nog dichter bij mijn kern te komen. Het is de noodzakelijke chaos om iets nieuws en beter te creëren. Zoals je eerst door de rommel moet, als je wil verhuizen. Of zoals er ingepakt moet worden, als je op reis gaat. Als de situatie me verlamt, trek ik me op aan deze gedachte. Mijn pen helpt me erbij.
Ik doe wat ik altijd deed: mensen verbinden met zichzelf en anderen, met woorden. Ik ontdekte dat dit ook online heel krachtig is en dat neem ik mee in ons nieuwe aanbod. Naast de Schrijfcafés zijn er voortaan ook online Schrijfcirkels.
Ik werd me nog meer dan voordien bewust van de weldaad van de natuur en start daarom ook met natuur(lijk) schrijven: schrijven in en met de natuur. Het is een manier om niet langer in je hoofd te vertoeven, maar in je lichaam. Daardoor denk je creatiever en is je geest vrijer. Wat in je leeft, vindt zo gemakkelijker de weg naar je papier. Je ervaart een diepe verbinding met jezelf, de natuur en de nieuwe wereld. We starten met individuele sessies.
Deze nieuwigheden ontdek je op onze website. Want ja, die is eindelijk ook online. Ik had het misschien van de daken moeten schreeuwen, maar mijn innerlijk proces, maakte dat hij stilletjes het levenslicht zag.
Ga er zeker eens snuisteren! Maak kennis met ons nieuwe programma en onze nieuwe manier van inschrijven!
Laat een reactie achter via de contactpagina. Elke vijfde reactie wint een gratis individuele sessie Natuur(lijk) schrijven. In het totaal zijn er zo vijf sessies te winnen. (De mensen die al reageerden, tellen we mee, hoor!)
door Veerle Schaltin | mei 18, 2020 | Blog
Vrijheid vind je in Jezelf Zijn
Patrick Mundus
Sinds gisteren zijn de coronamaatregelen versoepeld. Zelf merk ik daar niet veel van.
Ik ben nog steeds niet welkom in het WZC waar mijn schoonmoeder woont. Mijn peter die een beroerte heeft gehad, ligt moederziel alleen in het ziekenhuis. Hij is verward. En zelfs zijn echtgenote die al zestig jaar zijn steun en toeverlaat is, wordt niet bij zijn ziekenhuisbed toegelaten. Ik mag nog steeds geen bezoek thuis ontvangen of vrienden of familie opzoeken. En ook voor WiebelWoorden heb ik geen enkele perspectief gekregen. Wanneer mogen wij weer workshops in kleine groep geven? Zonder mondmasker?
Ik had zo gehoopt dat de exit-strategie ons sociaal welzijn zou vergroten. We hebben al zoveel offers gebracht. We houden dit niet lang meer vol. Helaas zie ik alleen maatregelen die onze economie weer een beetje aanzwengelen. En ik ben blij voor mensen die weer aan het werk kunnen, winkeliers die hun deuren weer mogen openen. Maar tegelijk vraag ik me af: is dit het doel, zo snel mogelijk terug naar onze oude maatschappij gaan, waar geld het hoogste goed is en rushen de norm? Wat heeft deze tijd ons dan geleerd?
Het maakt me moedeloos, bang en verdrietig. Ik besef dat ik in een valkuil getrapt ben, waar ik wel vaker in trap. Ik voel me slachtoffer van wat er rond mij gebeurt. Ik vergeet dat ik altijd een keuze heb. Ik kan me ook nu held voelen of wijze. Ik hoef na deze tijd niet opnieuw mee te doen met de rush.
Toen ik mijn levensverhaal schreef, merkte ik dat ik me vaak een slachtoffer heb gevoeld. Van mijn ouders die (in mijn ogen toch) mijn broer altijd voortrokken. Van leerkrachten die mijn capaciteiten niet zagen. Van jongens die me lieten stikken. Van mensen die me te weinig aanmoedigden en anderen die me op het slechte pad brachten.
Ik leerde mijn verhaal te herschrijven. Ik leerde kijken naar mijn verantwoordelijkheid, naar wat ik zelf in de hand heb of heb bewerkstelligd, naar de keuzes die ik altijd kan maken, welke boodschap de omstandigheden voor me in petto hadden.
Ook nu heb ik dag na dag geschreven rond hoe ik de situatie beleef. Ik liet het onbevangen kind in me toe, het deel in me dat speels en creatief omgaat met wat in de wereld gebeurt. Ik ging zelfs aan het tekenen. Ik vroeg mijn wijze kant welke les deze situatie voor me heeft. Ik keek naar wat ik wel kan verwezenlijken, hoe ik me ondanks alle maatregelen toch vrij kan voelen.
Dat is wat we tijdens het Schrijfcafé van volgende week ook gaan doen. We schrijven over vrijheid in corona- en andere tijden. We onderzoeken hoe we zelf vrij kunnen zijn, los van alle heisa rondom ons.
Wil jij je ook vrij voelen? En tegelijk verbonden met jezelf en anderen? Doe dan zeker mee, want ook al gaat dit Schrijfcafé online door, ik slaag er net als anders in verbinding te creëren. De deelnemers van vorige maand kunnen bevestigen dat het een fijne manier van werken is.
Het Schrijfcafé is een plek waar je verbinding met jezelf ervaart én persoonlijk kan groeien. Je leert je wortels kennen en komt zo thuis in jezelf en het leven.
Het gaat om wie je bent en het proces dat je doormaakt. Want woorden geven je je eigenheid en bieden op elk moment een houvast. Je ervaart het plezier van schrijven.
Ik coach je vanuit openheid, zachtheid, respect en liefde.
Met eenvoudige speelse opdrachten zorg ik ervoor dat je pen als vanzelf in beweging komt.
De oefeningen stimuleren je creativiteit. Ze brengen een spontaan proces op gang waardoor je lichter buiten gaat.
Datum: woensdag 13 mei van 10.00 u tot 12.00 u
Thema: Vrijheid
Je kan een losse workshop volgen of vaker komen.
door Veerle Schaltin | mei 18, 2020 | Blog
Het leven deelt de kaarten, jij kiest hoe je ze speelt.
‘Jipie!’, juichte ik toen de eerste minister aankondigde dat rusthuisbewoners voortaan van één vaste persoon bezoek mogen krijgen. Oma (mijn schoonmoeder met dementie) woont in een WZC. Bij het begin van deze crisis kregen we te horen dat ze besmet was met het coronavirus. We vreesden het ergste. Maar wonder boven wonder heeft ze zich erdoor gesparteld. Na veertien dagen in quarantaine op haar kamer te hebben doorgebracht, leeft ze nu weer tussen de andere bewoners.
We probeerden te skypen, maar de laptop bezorgde haar alleen stress. Ze wilde hem steeds opnieuw dichtklappen. We schrijven brieven, maar ook daar reageert ze nauwelijks op. Misschien denkt ze dat we aan de andere kant van de wereld zitten. En zij was telkens al zo bezorgd bij het kleinste reisje dat we maakten. Zelf is ze nooit over de landsgrenzen geweest. De ergotherapeut van haar woonunit bezorgt ons filmpjes. We zijn er heel blij mee, maar zien ook hoe oma week na week aftakelt. Hoe nerveus ze is. Hoe mager ze wordt. Hoe ze haast niet meer praat. En hoe ze meer en meer in zichzelf keert. Dat mijn man, haar zoon, weer op bezoek zou kunnen gaan, zou haar misschien wat rustiger maken. En als dit haar laatste maanden zijn, kan ze zich misschien toch nog een beetje omringd en geliefd voelen. En kunnen wij toch een ietsiepietsie van betekenis voor haar zijn.
Op facebook las ik echter heftige reacties i.v.m. deze maatregel. De WZC zijn broeihaarden van het virus. Het is ongehoord, niet te begrijpen dat bezoekers het vandaaruit weer onze wereld kunnen binnenbrengen. De rusthuissector protesteerde omdat ze niet gehoord waren in deze kwestie. En zowat iedereen is het erover eens dat dit niet eenvoudig te organiseren is. De maatregel wordt waarschijnlijk opgeschort.
Ik ben natuurlijk niet doof voor deze argumenten. Maar omdat iemand die ik graag zie er slachtoffer van is, hecht ik meer belang aan de argumenten om het rusthuisbezoek weer toe te staan. Ik besef dat het een kwestie van perspectief is. Van het standpunt waaruit je kijkt. Zo gaat het je leven lang. Je kan dingen die je overkomen vanuit verschillende standpunten bekijken. Meestal bekijk je ze vanuit jezelf, op de manier die je gewoon bent.
Je levensverhaal schrijven nodigt je uit ook eens vanuit een ander perspectief te kijken. Hoe anders heeft je broer een bepaalde situatie ervaren? Waarom deden je ouders wat ze deden? In welke mate zijn de toen heersende maatschappelijke normen van invloed geweest? Door anders te kijken, het geheel te overzien, kan je dingen gemakkelijker begrijpen. Je kan het gevoel dat je erover hebt erkennen en tegelijk plaats maken voor een nieuw gevoel. Een gevoel dat je nu met je wil meedragen. Dat je helpt vooruit te gaan.
Dit is de kracht van je levensverhaal schrijven. Het is een kans om je leven te her-schrijven. Om te kiezen hoe je voortaan in het leven wil staan. En het leven te leven dat bij je past.
door Veerle Schaltin | mei 18, 2020 | Blog
Verbinding met alles om je heen, begint met verbinding met jezelf.
Nood aan verbinding?
Geen file naar het werk.
Niet naar de kapper, de nagelstyliste, het schoonheidssalon.
Geen familiebezoeken.
Niet naar de sportschool, de avondles, de cinema.
Geen etentjes op restaurant.
Kon jij je een paar maanden geleden voorstellen dat jouw agenda vandaag zo leeg zou zijn?
Wat doe je deze dagen nog wel? Hoe is het om vierentwintig uur op vierentwintig uur met je huisgenoten door te brengen? Heb je ook zoveel nood aan contact met anderen? Aan verbinding?
Ik wel!
Ik merk dat ik meer dan anders op facebook rondhang. Dat ik reageer op berichten die ik anders amper zou lezen. En dat ik ook Whats App en Messenger meer dan gemiddeld gebruik. Om telkens opnieuw tot de conclusie te komen dat deze online contacten toch niet zoveel voldoening geven als ‘in het echt’. Tot ik vanmorgen een online vrouwencirkel bijwoonde. Het was Tamara Lenaerts van She & Company die hem faciliteerde. En dat deed ze met zoveel warmte, zoveel liefde. Er was een fijne energie en een wondermooie verbinding.
Deze ervaring maakt me enthousiaster over het online Schrijfcafé van volgende week. Toen de regering aankondigde dat er niet langer groepsactiviteiten georganiseerd mogen worden, besliste ik meteen dat Schrijfcafé online te laten doorgaan.
Ik zag het als de enige mogelijkheid.Vanbinnen was ik niet helemaal overtuigd dat dat ook werkt. Pas nu besef ik dat het ECHT werkt. Dat het dit is wat ik nu te doen heb. Een online ruimte creëren waar jij het plezier in schrijven kan ontdekken, verbinding met jezelf en anderen mag ervaren én persoonlijk kan groeien. Waar jij samen met anderen het leven ten volle kan nemen zoals het nu is.
Ik had als thema ‘humor’ gekozen. En hoewel ik besef hoe belangrijk humor in deze dagen is, kies ik er toch voor een ander thema aan te snijden. Dat zal ‘verbinding’ zijn. Omdat ik voel dat daar nu zoveel nood aan is.
Merk jij het ook? Vind je het in deze periode moeilijk echte verbinding te ervaren? Doe dan zeker met ons mee.
Je hoeft er geen online expert voor te zijn. Dat ben ik ook niet. Het is zo eenvoudig dat zelfs ik het kan. Na je inschrijving stuur ik je een link door, waar je even voor het Schrijfcafé begint op klikt. Tijdens de sessie schep ik ruimte om te schrijven, te delen, te luisteren, voor verbinding,… net zoals bij elk Schrijfcafé.
Alleen voor je drankje dien je zelf te zorgen.
Datum: woensdag 1 april a.s. van 10.00 u tot 12.00 u
Locatie: op een rustige plek bij je thuis, via Zoom
Thema: verbinding
Jouw investering: Geen € 25 zoals anders, maar € 20. Omdat we dit de eerste keer online doen, krijg je € 5 korting.
Inschrijven via onderstaande button voor zondag 29 maart a.s.
Na deze datum kunnen geen annuleringen meer worden toegestaan. Ben je toch belet dan kan je iemand anders in je plaats laten deelnemen.
Je inschrijving is pas volledig nadat ik je deelnamegeld heb ontvangen.
Max. aantal deelnemers: 8 personen
door Veerle Schaltin | mei 18, 2020 | Blog
Angst sluit alle deuren.
Liefde opent elk hart.
Patrick Mundus
Je moet haast in een hol onder de grond wonen om niet te merken hoeveel angst er momenteel onder de mensen leeft. Zeker nu onze regering zulke draconische maatregelen getroffen heeft om de verspreiding van het coronavirus te beperken en te vertragen, voelen velen zich onzeker en onveilig. Zal ik nog wel genoeg te eten hebben? Mag ik nog buiten komen? Wat moet ik doen om mijn ouders of grootouders niet te besmetten? Kan ik nog vrienden uitnodigen? Mag ik nog op reis gaan? Heb ik zelf wel of geen corona? Kan ik naar het werk? Waar kunnen mijn kinderen terecht als hun grootouders hen niet meer mogen opvangen? Ga ik niet vereenzamen als het sociale leven stilvalt? En zelfs: zal er wel genoeg wc-papier voorradig blijven? Mensen stellen zich deze vragen. Het maakt hen bang. Dat is begrijpelijk. Want het raakt aan ons bestaansrecht. Hierdoor schieten we in overlevingsmodus.
Angst is echter nooit een goede raadgever. We zijn er kwetsbaarder voor ziekte door. Minder veerkrachtig ook. Gebruik liever je gezond verstand, onderneem gepaste acties en stel anderen vooral gerust. De wereld heeft nu juist heel veel liefde en positiviteit nodig. Wat er nu gebeurt zorgt ervoor dat we onze houvast kwijt zijn. Alles is plots anders. Daar houdt ons brein niet van. In zulke situaties gaat het gemakkelijk doemdenken. Dit doet het uit zelfbescherming. Maar weet dat je je gedachten niet bent. Je kan kiezen wat je denkt. Kies voor positieve gedachten. Zo creëer je een positieve energie die deze chaotische tijd verlicht en angst vermindert.
Begrijp dat dingen niet zomaar gebeuren. Deze corona-crisis heeft een boodschap voor ons. Ze nodigt ons uit om te verstillen, te vertragen, thuis te komen bij onszelf. Nu het sociale leven noodgewongen stilligt, ontstaat er tijd om met onszelf door te brengen. Maak eens een wandeling in je eentje, gun jezelf een dagelijks meditatiemoment, ruim wat op, lees een boek of kijk een film, doe iets waar je anders niet aan toe komt. Neem je schrijfschrift. Start met een dagelijks schrijfritueel. Of schrijf misschien verder aan een verhaal waar je al langer mee bezig was. Wees dankbaar voor deze quality-time met jezelf. Stuur vooral heel veel liefde de wereld in, heel veel positiviteit.
Daar wil ik je graag bij helpen. Zolang deze strenge maatregelen van kracht blijven (dus al minstens tot 3 april) doe ik elke werkdag een facebook-live waarin ik je op een schrijfoefening voor meer liefde en positiviteit trakteer. Deze oefening is zo opgebouwd dat je pen vanzelf aan het schrijven gaat, ook als je nog nooit hebt geschreven. Ze stimuleert je creativiteit en laat je het plezier van schrijven ervaren. Je kijkt er liefdevoller en positiever naar jezelf door, en naar wat er in de wereld gebeurt. Ook je angst vermindert.
Je kan helemaal gratis meedoen. Het schrijven kost je amper 10 minuten per dag. Maandag om 10.00 u starten we ermee .
Doe je mee? Kijk dan snel op de WiebelWoorden- facebookpagina.
Ik kijk ernaar uit zo met ons allen de wereld mooier te maken!
